Τέτοια βράδια αγαπώ τη μοναξιά μου να μην ξημερώνει, αγκαλιά να ξαγρυπνάμε έρωτες που ξεχάστηκαν εγώ τους θυμάμαι φλόγες στο ποτό μου να καίγονται νύχτες στη σιωπή μου πάντα να' ρχονται να αναρωτιέμαι μια ζωή πού με πάει οι φόβοι μου με οδήγησαν σε αυτό που είμαι πάλεψα κ έχασα, η ήττα με κρατάει στη ζωή που διάλεξα τα λόγια μου μ' έχασαν οι σκέψεις μου πλημμύρισαν κι εγώ ακόμα τον καημό μου δε νίκησα.
ευχαριστώ πολύ για το add. δεν έχω χρόνο για να διαβάσω τους στίχους σου, θα επανέλθω το σαβ/κο. μέχρι τότε...
Γράφεις πολύ όμορφα. Αν θα έπρεπε να κατηγοριοποιήσω κάπως τη γραφή σου, θα έλεγα "ποίηση της φυγής με έντονο ερωτικό στοιχείο". Μια ποίηση που ταιριάζει απόλυτα στην ηλικία σου. Μα ποίηση που δεν είναι αφελής αλλά και ούτε μικρομέγαλη. Με άλλα λόγια πολλά υποσχόμενη. Η τεχνική που χρησιμοποιείς δεν επιτρέπει την εύκολη μελλοποίηση (συμβατική τουλάχιστον) των στίχων σου. Αλλά γιατί θα πρέπει όλα να μελλοποιούνται τελικά; Σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση φιλίας.